voortgang week 30 (2012)

De nateelt is in volle gang. Deze week een bed spinazie gezaaid; ook tijd om andijvie en de laatste sla uit te planten.

Dille in bloei, teer geelgroen ... 
(foto kijkt neer)

Tja, ik kan er veel over vertellen. Vast staat dat de grond vruchtbaarder wordt, en dat er op de Groentenhof meer dieren hun kostje bij elkaar scharrelen; vogels, vlinders, kikkers, padden, insecten en noem maar op. Dat geldt ook voor plaagdieren. Het lijkt wel of het gedierte zich aan de laatste strohalm - de Groentenhof - vastgrijpt?

Na vijf jaar ploeteren moet ik toegeven dat het behoorlijk tegenvalt. Ik had gedacht dat er na vijf jaar meer 'evenwicht' zou zijn.

Of is het in het algemeen moeilijker geworden om een moestuin te onderhouden?
"Alles moet je beschermen, je wordt zeg maar gedwongen om in een kas te werken." Onlangs zei een boerin tegen mij, dat zij veel meer last van mee-eters had dan vroeger. Ook ik kan me deze vraatzucht niet herinneren. Mijn pa begon begin jaren zeventig biologisch te tuinieren.
Een volkstuinder - begin tachtig! - komt met dezelfde klacht. Zijn redenering is dat de kleinschalige groenteteelt snel afneemt. Door de versnippering moeten natuurlijke vijanden een veel groter gebied bestrijken. Het is de vraag of ze hiertoe in staat zijn. Hij denkt van niet.

Dille in bloei, schermen als schotels, vangen het licht, hemel hoog ... 
(foto kijkt omhoog)

Wolken, wind, regen en zonneschijn; stormen en donderbuien - goede tijden, slechte tijden - het is niet anders. En dieren plagen nooit - dat houd ik me voor - dieren doen hun ding. Het leven neemt geen eind ... het gaat maar door ... steeds weer nieuwe mogelijkheden, verrassende wendingen. 

Tegen de schepping kunnen we op verschillende manieren aankijken. Dille van onder ziet er heel anders uit, dan dille van boven. Maar het wonder is er niet minder om.